Objawy kliniczne cukrzycy

Rozpoznanie cukrzycy nie zawsze jest proste. Kłopoty może sprawiać wykrycie cukrzycy typu 2, gdyż na początku choroby objawy nie są charakterystyczne; zależą od stopnia i postępu niszczenia komórek β trzustki. Kliniczne rozpoznanie cukrzycy ustala się na podstawie objawów, które związane są podwyższeniem poziomu cukru we krwi. Należą do nich przede wszystkim częste i w dużej ilości oddawanie moczu (wielomocz) i związane z tym zwiększenie pragnienia (polidypsja). Objawom tym mogą towarzyszyć cechy odwodnienia organizmu takie, jak suchość skóry i błon śluzowych oraz zmniejszenie elastyczności skóry, zmęczenie, senność, rzadziej chudnięcie o nieustalonej przyczynie. Niekiedy pierwszym objawem może być kwasica i śpiączka ketonowa.

Cukrzyca w wielu wypadkach (zwłaszcza w cukrzycy typu 2) wykrywana jest przy okazji badań przesiewowych, gdyż może nawet przez wiele lat przebiegać zupełnie bezobjawowo. Z tego powodu zaleca się rutynowe wykonywanie pomiaru glikemii na czczo co 3 lata u osób powyżej 45 rż., a corocznie u osób z czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. Do czynników ryzyka zalicza się nadwagę i otyłość, cukrzycę występującą w rodzinie (rodzeństwo lub rodzice), małą aktywność fizyczną, współistniejące zaburzenia gospodarki lipidowej i/lub nadciśnienie tętnicze, miażdżycę układu krążenia oraz u kobiet zespół wielotorbielowatych jajników, przebytą cukrzycę ciążową lub urodzenie dziecka o masie powyżej 4 kg.

• Objawy kliniczne
• Badania biochemiczne
• Kryteria rozpoznania cukrzycy