Kryteria rozpoznania cukrzycy

Jeśli występują objawy kliniczne cukrzycy, to pojedynczy wynik pomiaru stężenia glukozy we krwi, który przekracza ustalone wartości diagnostyczne, uznaje się za potwierdzenie rozpoznania. U pacjentów, u których glikemia przygodna mieści się w przedziale niepewnym, a wynik glikemii na czczo wyklucza cukrzycę, wykonywany jest doustny test tolerancji glukozy.

Za stan przedcukrzycowy uznaje się występowanie nieprawidłowej glikemii na czczo i nieprawidłowej tolerancji glukozy. Stężenia glukozy we krwi w tych stanach określane są następująco:

  1. Nieprawidłowa glikemia na czczo (impaired fasting glucose, IFG) występuje, jeśli glikemia na czczo mieści się w przedziale 5,6-6,9 mmol/l (100-125 mg/dl). Wystąpienie takiego wyniku jest wskazaniem do wykonania testu tolerancji glukozy i dalszej diagnostyki w kierunku cukrzycy.
  2. Nieprawidłowa tolerancja glukozy (impaired glucose tolerance, IGT) występuje, jeśli po drugiej godzinie testu tolerancji glukozy wynik mieści się w przedziale 7,8 11,0 mmol/l (140-199 mg/dl).

Cukrzycę rozpoznaje się w trzech poniższych przypadkach:

  1. Występowanie typowych objawów klinicznych cukrzycy oraz przygodny pomiar glikemii równy lub powyżej 11,1 mmol/l (200 mg/dl).
  2. Dwukrotne wystąpienie poziomu glikemii na czczo równe lub przekraczające poziom 7,0 mmol/l (126 mg/dl).
  3. Poziom glikemii przekraczający 11,1 mmol/l (200 mg/dl) w doustnym teście tolerancji glukozy.

comments powered by Disqus